دلنوشته های من

آذر یادش رفته که پاییز است! نمیبارد... فقط یخ می زند! به گمانم کسی به طرز فجیعی تنهایش گذاشته... وگرنه اینگونه ماتش نمیبرد...! دلنوشته های من...ادامه مطلب

دلنوشته های من...

دلم میخواهد

با آهنگی خارجی

به زبانی که نمیفهمم چیست

به دردی که نمیدانم چیست

زار زار گریه کنم...

پ.ن: بدون هیچ فاز خاصی! همینجوری یهویی داشتم انشا پایان ترممو میخوندم دیدم قشنگه بذارم!

دلنوشته های من...

+السلام علیک بر همگان! همی از شدت بیکاری و علافیت به بلاگفا روی آوردیم که بازگشت همه ی بیکاران به سوی لپتاپ است! عاغا داشتم به این فک میکردم که ما هم خودمون جوکیما! سپیده میگفت انگار این فرشید بیگ هِد(!) زندگی نداره که همش داره تو اینستا ول میچرخه پست طنز میذاره!! ولی نگا! خودمونو! اون از مجموعه ی جیب های جادویی عاغای سناوردی یا جِی جِی اِس!!! ه الان دیگه همه ی مدرسه ازش خبر دارن! اون شهروز و بهروز و اهورا و زنش و خاندانشونو که کلا نگوووووووووو!!! این استیکره که من عاچقشم (حیف کیبورد علامتاشو نداره!!!) هم با شلوار کردی و...! + سر زنگ هنر: من با چه فضاحت و التماسی گف دلنوشته های من...ادامه مطلب

حالا تنها يادگاري ام از بهشت و لطافتش ، چند قطره اشك است كه گوشه ي دلم پنهانش كرده ام ،

گريه نمي كنم

تا تمام نشود

مي ترسم بعد از آن از چشم هايم سنگ ريزه ببارد...

دلنوشته های من...

هر بار که مسافری می آید، کاروانسرا را چراغان می کنم و روغن دان قندیل ها را پر از عشق. هر بار دل می بندم و هر بار فراموش می کنم که مسافر برای رفتن آمده است.

نمی گذارد. نمی گذارد که درنگ هیچ مسافری طولانی شود. بیرونش می برد، بیرونش می کند. و من هر بار در کاروانسرای قلبم می گریم...

پ.ن: عرفان نظرآهاری... نویسنده ای که گاهی تمام وجودم نوشته هایش را می خواند...

پ.پ.ن: خداوند من، تو تنها یاور این روزهای تنهایی من هستی... تنهایم نگذار که بی تو هیچم...

دلنوشته های من...